Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Verum hoc idem saepe faciamus. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Nullum inveniri verbum potest quod magis idem declaret Latine, quod Graece, quam declarat voluptas. Duo Reges: constructio interrete. Quid censes in Latino fore? Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis;

Bork Omnis enim est natura diligens sui. Primum divisit ineleganter; Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.

• Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur.
• Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum?
• Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare.
• Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera.

1. Et non ex maxima parte de tota iudicabis?
2. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret.
3. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.
4. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit.
5. Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat.
6. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut [redacted]tus Peducaeus, [redacted].

Bork

Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest.

Haec dicuntur inconstantissime.

Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit?

Moriatur, inquit.

Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet.

Verum esto;

Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio.

Obsequar igitur voluntati tuae dicamque, si potero, rhetorice, sed hac rhetorica philosophorum, non nostra illa forensi, quam necesse est, cum populariter loquatur, esse interdum paulo hebetiorem.

Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Quod quidem iam fit etiam in Academia. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio.

Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te
aut Epicurum reprehensum velim.

Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres
philosophorum praeceptis instituta vita superabat.